Wybrane orzeczenia na temat udziału w bójce
Udział w bójce lub pobiciu a podżeganie
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 7 czerwca 2017 r. III KK 89/17
Udziału w bójce lub pobiciu nie musi ograniczać się do zadawania ciosów. Każda inna forma zachowania powinna być jednak oceniona przez pryzmat przyczynienia się do niebezpiecznego charakteru zdarzenia. Ta aktywność innych osób niż osoby zadające ciosy, pozwalająca ocenić ich zachowanie jako udział w bójce lub pobiciu może polegać, przykładowo, na uniemożliwieniu ucieczki osobie atakowanej, przytrzymywaniu jej, podawaniu niebezpiecznych przedmiotów osobie atakującej, czy choćby towarzyszeniu tej ostatniej, o ile znacznie ułatwiło to jej zdobycie przewagi nad atakowanym. Dlatego trudno zgodzić się ze stanowiskiem, że także podżeganie stanowi udział w bójce lub pobiciu.
Forma udziału w bójce lub pobiciu
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 22 kwietnia 2009 r. IV KK 14/09
Przepis art. 158 § 1 KK nie określa sposobu udziału w pobiciu (a także w bójce), co oznacza, że może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1 KK.
Odpowiedzialność za spowodowanie śmierci w bójce
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 12 lutego 2002 r. II KKN 231/01
W sytuacji, gdy spowodowanie rzeczywiście zaistniałego następstwa w postaci śmierci objęte było zamiarem sprawcy odpowiedzialność na podstawie przepisu art. 159 KK czy 158 § 3 KK nie wchodzi w grę, sprawca odpowiada bowiem na podstawie przepisów określających odpowiedzialność za umyślne spowodowanie uszczerbku na zdrowiu lub zabójstwo, odpowiada więc za skutek, który chciał osiągnąć lub na zaistnienie którego się godził.
Zamiar udziału w bójce
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 30 stycznia 2002 r. III KKN 184/99
Ukierunkowanie zamiaru jedynie na udział w bójce lub pobiciu z użyciem niebezpiecznych przedmiotów w istotny sposób łagodzi prawnokarną ocenę postępowania skazanego w porównaniu z dążeniem do spowodowania ciężkich uszkodzeń ciała.