Wybrane orzeczenia na temat udziału w pobiciu
Udział w bójce lub pobiciu a podżeganie
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 7 czerwca 2017 r. III KK 89/17
Udziału w bójce lub pobiciu nie musi ograniczać się do zadawania ciosów. Każda inna forma zachowania powinna być jednak oceniona przez pryzmat przyczynienia się do niebezpiecznego charakteru zdarzenia. Ta aktywność innych osób niż osoby zadające ciosy, pozwalająca ocenić ich zachowanie jako udział w bójce lub pobiciu może polegać, przykładowo, na uniemożliwieniu ucieczki osobie atakowanej, przytrzymywaniu jej, podawaniu niebezpiecznych przedmiotów osobie atakującej, czy choćby towarzyszeniu tej ostatniej, o ile znacznie ułatwiło to jej zdobycie przewagi nad atakowanym. Dlatego trudno zgodzić się ze stanowiskiem, że także podżeganie stanowi udział w bójce lub pobiciu.
Forma udziału w bójce lub pobiciu
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 22 kwietnia 2009 r. IV KK 14/09
Przepis art. 158 § 1 KK nie określa sposobu udziału w pobiciu (a także w bójce), co oznacza, że może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę (inne osoby), jeżeli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1 KK.
Znamiona przestępstwa udziału w pobiciu
Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 5 kwietnia 2017 r. III KK 428/16
Realizacja znamion czynu zabronionego z art. 158 § 1 KK wymaga ustalenia zachowań, które spełniają opisaną w tym przepisie czynność wykonawczą „wzięcia udziału w pobiciu” innej osoby. Dla realizacji tego znamienia nie jest wystarczająca sama obecność na miejscu zdarzenia, podczas którego inna osoba stosuje przemoc fizyczną grożącą co najmniej spowodowaniem średniego uszczerbku na zdrowiu. Ów udział musi polegać na umyślnym, aktywnym zaangażowaniu w pobicie. Działania mające charakter takiego udziału, jeżeli nie polegają na stosowaniu przemocy fizycznej (zadawaniu ciosów), muszą być funkcjonalnie powiązane z zastosowaniem tej przemocy, w sposób istotny ją warunkując.
Przyjęcie zamiaru ewentualnego pozbawienia życia w sprawie pobicia ze skutkiem śmiertelnym
Postanowienie Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 2 stycznia 2002 r. II KKN 211/01
Bicie pokrzywdzonego kijem lub gałęzią, aczkolwiek intensywnie, nie na tyle silne, by doprowadzić do poważniejszych urazów (np. złamania kości), ograniczające się do spowodowania obrażeń jedynie w obrębie tkanek miękkich i to takich, które dawały szanse na uratowanie pokrzywdzonego, jak również sposób zadawania ciosów nożem, w udo pokrzywdzonego, wskazujący na zamiar dotkliwego, bolesnego zranienia ofiary, a nie na zamiar jej zabicia, uzasadniają przyjęcie, iż zamiarem oskarżonych było pobicie pokrzywdzonego bez zamiaru (nawet ewentualnego) pozbawienia go życia.