Wybrane orzeczenia na temat spowodowania wypadku samochodowego
Kwalifikacja czynu polegającego na naruszeniu zasad bezpieczeństwa w ruchu i prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości
Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 28 marca 2002 r.I KZP 4/02
Zachowanie sprawcy, kierującego pojazdem w stanie nietrzeźwości lub po użyciu środka odurzającego, który w następstwie naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje wypadek komunikacyjny, stanowi dwa odrębne czyny zabronione - jeden określony w art. 178a § 1 lub 2 KK, drugi zaś - w art. 177 § 1 lub 2 KK w związku z art. 178 § 1 KK. Ewentualna redukcja ocen prawnokarnych powinna zostać dokonana - z uwzględnieniem okoliczności konkretnego przypadku - przy przyjęciu, iż występek zakwalifikowany z art. 178a § 1 lub 2 KK stanowi współukarane przestępstwo uprzednie.
Znaczenie stanu zdrowia pokrzywdzonych w wypadku dla oceny stopnia szkodliwości czynu spowodowania wypadku wypadku
Uchwała Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 27 października 2010 r. SNO 48/10
Rozważając rozmiary szkody, będącej skutkiem zachowania sprawcy wypadku, stwierdzić należało, że w sytuacji doznania przez dwóch pokrzywdzonych obrażeń ciała na czas powyżej 7 dni, wyczerpujących dyspozycję art. 177 § 1 KK, trudno jest zaakceptować pogląd, iż mamy do czynienia minimalną szkodą wyrządzoną dobrom prawnym. Oczywiście, jeżeli pominiemy dla określenia rozmiarów szkody rzeczywiste okresy leczenia i rehabilitacji osób, które doznały najpoważniejszych obrażeń i skupimy się na ocenie stanu ich zdrowia już po zakończeniu tych procesów leczniczych, to można byłoby uznać, że skutki zdarzenia nie były poważne. Rzecz jednak w tym, że właśnie w tych, wcale niekrótkich okresach czasu osoby te nie miały zachowanej pełnej zdolności ruchowej, nie mogły w sposób niezakłócony funkcjonować w społeczeństwie. Z tego też powodu te okresy nie mogą zostać nieuwzględnione przy charakteryzowaniu ujemnej zawartości czynu sędziego.
Potrącenie na przejściu dla pieszych ze skutkiem śmiertelnym,jako zabójstwo
Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu - II Wydział Karny z dnia 19 grudnia 2017 r.II AKa 281/17
W zależności od rodzaju stworzonej przez kierującego pojazdem mechanicznym sytuacji drogowej, wynikającej z naruszenia podstawowych zasad ruchu drogowego, ze świadomością wysokiego prawdopodobieństwa zaistnienia negatywnych skutków, którym sprawca nie stara się przeciwdziałać, możliwe jest uznanie, że potrącenie na przejściu dla pieszych człowieka ze skutkiem śmiertelnym, stanowi zbrodnię zabójstwa popełnionego w formie zamiaru ewentualnego (art. 148 § 1 KK), a nie wypadek komunikacyjny określony w art. 177 § 2 KK.